Lauren (ik-persoon) heeft het verpest op school: ze scheldt docenten uit en haalt alleen nog maar onvoldoendes. Dan krijgt ze een laatste kans. Een stage bij het ziekenhuis. Allemaal omdat Lauren worstelt met haar gevoelens en daardoor leidt aan automutilatie (jezelf beschadigen als straf). Ze wordt de buddy van Casper, een jongen met leukemie...
Misschien zul je mij niet begrijpen. Waarom ik mezelf pijn doe bijvoorbeeld. Of waarom ik zo raar doe tegen dat meisje uit het ziekenhuis. Waarom ik denk dat ik een jongetje kan redden van kanker. Misschien zul je mij niet helemaal begrijpen. Maar ik zal proberen het uit te leggen. Ik ben Lauren. En dit is mijn verhaal.
Deze "inleiding" sprak mij ontzettend aan. Ik ben direct gaan lezen en inmiddels heb ik het boek wel 10x gelezen en een eigen versie van het boek. Dit boek is zeker het lezen waard. Het is prachtig om te lezen hoe Lauren probeert Casper, een jongen met kanker, weer op te vrolijken en hoe ze erachter probeert te komen wie ze is. Ik heb bij dit boek gehuild en gelachen, maar vooral meegeleefd met Lauren.
Het verhaal is ingedeeld in zes hoofdstukken, aangegeven met letters uit de naam van Lauren; L - LA - LAU - LAUR - LAURE - en eindigend met LAUREN... Laurens verhaal is verteld; zij weet eindelijk wie ze is, wat ze wil, maar vooral wíe ze wil ...
Ik zal dit verhaal en met name Lauren nooit meer vergeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten